صفحه اصلی

احمد شاملو

مدایح بی صله

مدایح بی صله

روزنامه ی انقلابی

و چون نوبت ِ ملاحان...

ميان ِ کتاب ها گشتم

خواب آلوده هنوز...

من هم دست ِ توده ام

جهان را که آفريد

نمي توانم زيبا نباشم

نمی خواستم...

در جدال با خاموشی

انديشيدن...

سحر به بانگِ زحمت و جنون

جخ امروز از مادر نزاده ام...

تو باعث شده ای...

دست زی دست نمی رسد

هميشه همان...

سلاخی می گريست...

پس آنگاه زمین...

بُهتان مگوی

غمم مدد نکرد

با «برونی يفسکی»، شاعر لهستانی

کریه اکنون...

سپیده دم

کجا بود آن جهان...

ترانه ی اشک و آفتاب

بِسوده ترين کلام است دوست داشتن...

تنها اگر دمی...

مردِ مصلوب...

جاني پُر از زخم...

ترجمانِ فاجعه

در کوچه ی آشتی کُنان

سرودِ قدیمیِ قحطسالی

ترانه ی اندوهبارِ سه حماسه

دوستت می دارم بی...

سرودِ آوارگان

نلسن ماندلا

يک مايه در دو مقام

پرتوی که می تابد از کجاست؟

حوای دیگر

ای کاش آب بودم...

تِک تِکِ ناگزیر را برمشمار...

توازیِ ردِّ ممتّدِ...

چشم های ديوار

شيهه و سم ْضربه...

پاییزِ سن هوزه