همیشه همان...

اندوه

همان:

تیری به جگر درنشسته تا سوفار.

تسلای خاطر

همان:

مرثیه یی ساز کردن. ــ

غم همان و غم واژه همان

نامِ صاحب ْمرثیه

دیگر.

□

همیشه همان

شگرد

همان...

شب همان و ظلمت همان

تا «چراغ»

همچنان نمادِ امید بماند.

راه

همان و

از راه ماندن

همان،

تا چون به لفظِ «سوار» رسی

مخاطب پندارد نجات دهنده یی در راه است.

و چنین است و بود

که کتابِ لغت نیز

به بازجویان سپرده شد

تا هر واژه را که معنایی داشت

به بند کشند

و واژگانِ بی آرِش را

به شاعران بگذارند.

و واژه ها

به گنهکار و بی گناه

تقسیم شد،

به آزاده و بی معنی

سیاسی و بی معنی

نمادین و بی معنی

ناروا و بی معنی. ــ

و شاعران

از بی آرِش ترینِ الفاظ

چندان گناه واژه تراشیدند

که بازجویانِ به تنگ آمده

شیوه دیگر کردند،

و از آن پس،

سخن گفتن

نفسِ جنایت شد.

۱۳۶۳