که ای تو را دو زبان پارسی و تازی رام

تو را ثنا بود اندر جهان ز خاص و ز عام

که تا ابد نکنم جز به درگه تو مقام

کنم به مصلحت تو به جد و جهد قیام

ستارگان سپهرند و گردش ایام

رواست گر نکشی تیغ کینه کش ز نیام

تو را چه حاجت باشد به آبداده حسام

که با منست به هر بیشه کنون ضرغام

چو ژرف کرد نگه در سپهر آینه فام

گرفت شاهی سامان و یافت عدل آرام

که هفت کشور شادست ازین مبارک نام

ز هفت چرخ شده مبتلا به هفت اندام

بلی و روز بداندیش تو رسید به شام

چنانکه حظ مخالف نحوست بهرام

که آفتاب کدامست و همت تو کدام

چنانکه رای تو باشد کند زمانه تمام

اگر سپاه کشی سوی مصر و بصره و شام

که سخت زود شود همچو مرغ بسته به دام

چو بست پیش تو ترکش سپهروار غلام

سپهر جز به رضای تو برندارد گام

برین مدور فیروزه فام داری وام

نشاط باید کردن درین چنین هنگام

از آنکه آمد وقت شکوفه بادام

چو روز بزم گرفتی به دست زرین جام

ز بخشش تو همه سایلانت را در و بام

ز تست نیروی ایمان و قوت اسلام

بگفتم آنچه شنیدم ز دولت پدرام

بشارتیست جهان را ازین خجسته پیام

به بختیاری اندر سرای عدل خرام