18
« آنکه از روز ازل با دل ما دمساز است »
آنکه از روز ازل با دل ما دمساز است
سرو نازیست پر از ناز ، که در شیراز است
عشق او بر همۀ جلوۀ اطوار وجود
خالصانه بود و از دل و جان سرباز است
در ره عشق خداوند به هنگام نماز
دل او جلوه گه خالق بی انباز است
عاشق است او به همه خلق خدا از سر صدق
همچو سرباز فدائی همه دم جانباز است
آنکه از عشق خداوند ز خود بی خویش است
واصل حق بود و در دو جهان ممتاز است
چونکه او هست غلامی ز غلامان رضا
پس بود اهل دل و با خبر از هر راز است
گوهر وحدت حقّ در صدف کثرت او
دمبدم جلوه گری می کند و غماز است
ساززن نغمه سرائید ز اشعار « کمال »
تو مپندار که این نغمه همی بی ساز است