« قبلۀ من توئی توئی ای بت بی نیاز من »

قبله من توئی توئی ای بت بی نیاز من

نیست به غیر تو کسی قبله گه نماز من

کعبه ابروان تو برده سبق ز کعبه ها

هست در آن حرم همه ، راز من و نیاز من

چشم خمارت ای صنم پر ز شراب عشق شد

تا به رخ تو باز شد دیده عشق باز من

بیش چوناز می کنی من ز تو بیش می خرم

چون تو فقط به باغ دل ، هستی سروناز من

یاد دو دیده ات مرا مست و خمار می کند

کیست که بنگرد ز دل ، معنی ژرف راز من

لعل لبت مکیدنی ، لیک مرا کجا رسد

تا بمکم لبان تو ، ای بت دلنواز من

خنده تست گریه ام ، گریه تست خنده ام

خنده و گریه ات بود کاشِف سوز و ساز من

نوش لبت چرا چرا گشته مدام نیش من ؟

کیست که بشنود ز دل ناله جان گداز من

زلف سیاه عنبرین ریخته ای بر ارغوان

تا بکنی از آن بیان قصّۀ بس دراز من

بی تو کجا روم بتا ، با تو انیس گشته ام

من تو و تو منی که شد یاد رخت ایاز من

در دو جهان توئی توئی شیب من و فراز من

متن