خدایگان کرام جهان رضی الدین

زمانه چون تو کریمی به عهد ندید

بخاست ساعقه آنجا که دشمنت بنشست

نسیم لطف تو در باغ دامنی بفشاند

سموم قهر تو با کوه صدمتی بنمود

چنار پیش تو لاف از گشاده دستی زد

از آن لطایف نعمت که یاد فرمودی

چو سرو تا ابد اندر مقام آزادی

تو فرض کن که چو سوسن همه زبان گشتم

مرا از آن گره بسته یاد می آید

توقفی که در آن باب می رود امسال

چنین که من به تقاضای زر فرو شده ام