خدایگانا جایی رسیدی از رفعت

ز آفتاب عجب مانده ام که می تابد

به درگاه تو مقیم است فتح از آنکه به حق

تویی که نصرت دینی و بر مخلاف دین

ز بیم خنجر کشور گشای تو بد خواه

چو تیر چار پرت از کمان روانه شود

عدوی بی سر و پا می کشد سر از خط تو

کسی که کان سخن می کند به بحر علوم

چو موجب است که بر جای من سخای تو را

گذشت عمری تابنده ات ظهیر ندیم