نگین خاتم دولت نظام گوهر عالم

که هست اوصاف اخلاقش فزون از کیف و بیش و کم

جهانبخشی که دست اوست رزق خلق را مقسم

ز آب تیغ سرسبزش کشیده بیخ نصرت نم

به اوتاد بقایش گر نبودی در ازل محکم

ز روی راستی بردی برون از پشت گردون خم

زهی چون مملکت را دین خرد آرای تو توام

ز عزت خاک پایت راست آب کوثر و زمزم

دل پاک تو اسرار رموز غیب را ملهم

تو را با مملکت هر روز ملکی می شود منضم

تو را پیوسته می تابد فروغ نصرت از پرچم

تو را بازوی دستان است و نیروی تن نیزم

ز آب تیز شمشیرت بگردد آسمان در دم

به داغ توست گیتی را سرین اشهب و ادهم

میزان تو سنگ کان ندارد وزن یک درهم

سلیمان را بماندی در دهان انگشت چون خاتم

به مشکین کسوتت کرد از علمهای به زر معلم

ز انبوهی فتد در هم سپه چون طره دیلم

شود در پرده دلها خدنگ پرده در محرم

سنان سر فراز آید برون از پوست چون ارقم

ظفر در حضرتت لازم عدو در طاعتت ملزم

گهی چون تو امان تیرت بدوزد هر دو ابرهم

نیاید تا نیاید بر سرش تیغ مبارک دم

تو فرصت را غنیمت دان که آن بابی است بس معظم

چو دریایی پر از آب زر ملقوب و قلب یم

صفای جام رنگینش کند روشن روان جم

چو ناهید آورد در چرخ کیوان را به زیر و بم

ز پیش خویش بردارد بدین پیروزه گون طارم

که تا روز ابد باشد مصون از رخنه ماتم

دل و دستت قوی بادا به سلطان زاده اعظم

بهار عدل شد سرسبز و باغ ملک شد خرم

به اقبال بقا بادا طناب عمر مستحکم