من نمی آیم به هوش از پند، بیهوشم گذار

گفتگوی توبه می ریزد نمک در ساغرم

از خمار می گرانی می کند سر بر تنم

کرده ام قالب تهی از اشتیاقت، عمرهاست

گر به هشیاری حجاب حسن مانع می شود

شرح شبهای دراز هجر از زلف است بیش

می چکد چون شمع صائب آتش از گفتار من