خواری از اغیار بهر یار می باید کشید

عالم آب از نسیمی می خورد بر یکدگر

شیشهٔ ناموس را بر طاق می باید گذاشت

تا درین باغی، به شکر این که داری برگ و بار

آب از سرچشمه صائب لذت دیگر دهد