چارهٔ دل عقل پر تدبیر نتوانست کرد

در کنار خاک، عمر ما به خون خوردن گذشت

راز ما از پردهٔ دل عاقبت بیرون فتاد

محو شد هر کس که دید آن چشم خواب آلود را

در نگیرد صحبت پیر و جوان با یکدگر

حلقهٔ در از درون خانه باشد بی خبر

از ته دل هیچ کس صائب درین بستانسرا