یاد رخسار ترا در دل نهان داریم ما

در چنین راهی که مردان توشه از دل کرده اند

منزل ما همرکاب ماست هر جا می رویم

چیست خاک تیره تا باشد تماشاگاه ما؟

قسمت ما چون کمان از صید خود خمیازه ای است

همت پیران دلیل ماست هر جا می رویم

گر چه غیر از سایه ما را نیست دیگر میوه ای

گر چه صائب دست ما خالی است از نقد جهان