اشک است، درین مزرعه، تخمی که فشانیم

از ما گلهٔ بی ثمری کس نشینده است

بیداری دولت به سبکروحی ما نیست

چون تیر مدارید ز ما چشم اقامت

گر صاف بود سینهٔ ما، هیچ عجب نیست

موقوف نسیمی است ز هم ریختن ما

از ما خبر کعبهٔ مقصود مپرسید

عمری است که در خرقهٔ پرهیز چو صائب