ما گل به دست خود ز نهالی نچیده ایم

چون لاله، صاف و درد سپهر دو رنگ را

نو کیسهٔ مصیبت ایام نیستیم

روی از غبار حادثه درهم نمی کشیم

دل نیست عقده ای که گشاید به زور فکر

امروز نیست سینهٔ ما داغدار عشق

از آفتاب تجربه سنگ آب می شود

صائب ز برگ عیش تهی نیست جیب ما