از نسیم آن زلف مشک افشان سبک جولانترست

گر چه زلف عنبرین پر پیچ و تاب افتاده است

نیست هر چند از لباس گل جدایی رنگ را

لطف معنی را لباس لفظ رسوا می کند

پرده داری می کند شرم از عرق آن چهره را

گر چه از آیینه آتش زیر پا دارد گهر

نیست زیر حلقه های زلف غیر از خال یار

مرد میدان نیست طوطی، ورنه از صد رهگذر

قوت گیرایی شهباز در سرپنجه است

پرده شرم و نقاب عصمتی در کار نیست

چون ز آتش می شود پشت کمان سخت نرم

ناله صاحبدلان را بیشتر باشد اثر

در طلب ما بی زبانان امت پروانه ایم

از تهیدستی شود امید صاحب دستگاه

تا زبان حال را فهمیده ایم از فیض عشق

از سر منصور شور عشق کی بیرون رود؟

ما رگ ابر بهاران را مکرر دیده ایم