عکس ساقی در شراب ناب دیدن خوشترست

گردش چشمی مرا زان حسن بی پایان بس است

حسن رنگ آمیز را خجلت بهار تازه ای است

گر چه سیر لاله و گل زنگ از دل می برد

پیش دریا بهر روزی لب چرا باید گشود؟

تشنه چشمی می کند دست تعدی را دراز

در میان دام و دد مانند مجنون زیستن

گر بود اخلاص شرط سجده، از زهاد خشک

دردسر بسیار دارد سایه بال هما

گر بود چشم آب دادن مطلب از روی بتان

روی خوبان در عرق صائب قیامت می کند