از نظرها درد و داغ عشق پنهان خوشترست

عشق را گستاخ سازد حسن چون بی پرده شد

نیست چشم تنگ را از وصل جز حسرت نصیب

عندلیبی را که از گل با خیال گل خوش است

تیر کج را از کمان پهلو تهی کردن خطاست

پوست بر تن خضر را از زهر منت سبز شد

در غریبی سیلی اخوان نمی آید به دست

در عزیزی دل نپردازد به حق از خویشتن

پنبه از داغ دل بی طاقت او برمدار

سنگ اطفال است دامنگیر ما دیوانگان