فانوس حجاب است چراغ سحری را

در دامن منزل نبود بیم ز رهزن

دریاب اگر اهل دلی، پیشتر از صبح

سختی رسد از چرخ به نازک سخنان بیش

از بی ثمران باش که چون سرو درین باغ

بیهوده فلک کار به دل تنگ گرفته است

شد ترس من از نامه اعمال فزون تر

نتوان به سپر برد کجی از گهر تیغ

بس جای که آهستگی آنجاست درشتی

تا صاحب فرزند نگردی، نتوان یافت

صائب به جز آشفتگی دل ثمری نیست