از گرد خط، فزود محبت به دل مرا

هر شکوه ای که هست، ز درمان بود مرا

آزادگی چو سرو بود عذرخواه من

دوزخ فسرده می شود از مشت آب من

باشد چو نقش پای زمین گیر، برق و باد

من کز یگانگی در توحید می زنم

بی پرده کردم آنچه نبایست کردنم

دزدیده ام چو زخم ازان تیغ آبها

صائب ز داغ عشق شکایت چسان کنم؟