از نقش پای راهروان رهنما کنی

شاید به روی خود در توفیق وا کنی

تو جهد کن که آینه را (با صفا کنی)

تا کی ز رزق روح به تن اکتفا کنی؟

تا صد گره گشاده به دست دعا کنی

گر چرخ بر مراد تو گردد چها کنی؟

دستار نیست (این که ز سر زود وا کنی)

چون بهله دست (در کمر مدعا کنی)

گر خوابگاه (خویشتن از بوریا کنی)

چند اکتفا ( )

) عصا کنی (

صائب ز بحر خانه خود را جدا کنی؟