ز عشق شد همه غم های بی شمار یکی

ز آشکار و نهانی که می رسد به نظر

دو برگ نیست موافق ز صنع رنگ آمیز

شرار در جگر سنگ چشم بینا یافت

به هر دلی نکند درد و داغ عشق اقبال

ز رهروان که درین ره غبار گردیدند

ز اختیار، فضولی است گفتگو کردن

به هر چه چشم گشایی چو آب درگذرست

به روزگار جوانی شکسته دل بودم

ز نامه ها که نوشتم به خون دل صائب