ازان همیشه بود تازه روی درویشی

ز تندباد حوادث نمی شود خاموش

چو خضر سبز شود هر جا گذارد پای

ز جام زر می بی دردسر مدار طمع

یکی ز پرده نشینان اوست آب حیات

عبیر پیرهن یوسفی به باد رود

به هوش باش که در گوش چرخ حلقه بسی

در آن محیط که کشتی نوح در خطرست

سفیدنامه تر از صبح نیک بختان است

ز چشم خانه آیینه بی غبارترست

ز حرف شکوه لب سایلان ازان تلخ است

بشوی از دو جهان دست چون فقیر شدی

تو نامراد نه ای، زان به مدعا نرسی

اگر غنی به حضور فقیر راه برد

ز صائب این غزل تازه را بخوان مطرب