از شکار دل گرم که دگر می آیی؟

به صفایی که تو از خانه بدر می آیی

چشم بد دور که خوش تازه و تر می آیی

که عرقناک ز آیینه بدر می آیی

دیگر از خانه به امید چه برمی آیی؟

که سبکبال تر از موج خطر می آیی؟

که تو در جلوه ز صد راهگذر می آیی

که تو هر دم به نظر رنگ دگر می آیی

که چو خورشید تو با تیغ و سپر می آیی

گر به آغوش من ای تنگ شکر می آیی

کی دگر از ته این ابر تو برمی آیی؟

می رود وقت، به بالینم اگر می آیی

کی تو ای سرو گل اندام به برمی آیی؟

به کنار من دلسوخته گر می آیی

که ز پیوند نکوتر به ثمر می آیی

هر که را در دم رفتن تو به سر می آیی

نه به زاری، نه به زور و نه به زر می آیی

که چسان اهل نظر را به نظر می آیی

کی تو ای سنگدل از خانه بدر می آیی؟

هیچ وقتی به ازین نیست اگر می آیی