چه به هر سوی چو کوران به عصا می بینی؟

یک کف خاک ز تردامنیت خشک نماند

بر زر و جامه بود چشم تو از نور و صفا

اعتقاد تو به زر بیشتر از اعجازست

چشم ما بر هنر و چشم تو بر عیب بود

به تو خواهند نظر کرد به فردا در حشر

گوش را کر کن و بشنو که چها می شنوی

می توان رفت به یک چشم پریدن تا مصر

خنده چون گل به تهیدستی خاشاک مزن

صائب آن به که خطا را نگزینی به صواب