جمع شو تا هم از آیینه خود رو بینی

تیر مژگان ز کمانخانه ابرو بینی؟

چند بنشینی و بر دیده آهو بینی؟

که تو این دایره را چشم سخنگو بینی

تا چو گردون سر خود در قدم او بینی

جنبش تیغ همان به که ز بازو بینی

آه ازان روز که آن قامت دلجو بینی

این نه سروی است که دایم به لب جو بینی

که نهان کرده خود را به ترازو بینی

از تهی چشمی، اگر کاسه زانو بینی!

تا چو خورشید دو صد لاله خود رو بینی