که خدابین نشود دیده هر خودبینی

خیمه بیرون زده خوش قافله سنگینی

هر که از خشت کند چون خم می بالینی

آن که چون کوه سپرده است به خود تمکینی

نیست ممکن ز جبین تو گشاید چینی

نشنیدم ز کسی از ته دل تحسینی