ز خوبان قامت جانان علم باشد به یکتایی

نمی گردد حجاب بحر وحدت موجه کثرت

حجاب نور وحدت عالم اسباب می گردد

مکن از چشم بد اندیشه کز شرم عذار تو

که را می گشت در خاطر کز آن آرام بخش جان

غزالان را ز وحشت باز می دارد تماشایش

ز فیض گوشه گیری قطره ناچیز گوهر شد

به اندک فرصتی طی می شود عمر گرانخوابان

به کوشش باز نتوان کرد از سر تیره بختی را

زبان تیغ را سنگ فسان در جوهر افزاید

ز گلچین نیست پروا چهره گلرنگ جانان را

سپرداری کن از مهر خموشی زندگانی را

که دارد یاد حسن عالم آرایی چنین صائب؟