چند اسباب اقامت جمع در عالم کنی؟

چند در پیری ز فوت مطلب دنیای دون

فکر آب و نان برآورد از حضور دل ترا

می شود بی منت مرهم چو داغ لاله خشک

می توانی همچو عیسی آسمان پرواز شد

گر کنی گردآوری خود را درین بستانسرا

خون دل چون آب حیوان بر تو گردد خوشگوار

آستانت بوسه گاه راست کیشان می شود

گر دل خود را به تیغ آه سازی چاک چاک

جز شکار دل که بوی مشک می آید ازو

در گریبان تنک ظرف اخگری افکنده ای

می شوی از شش جهت روشندلان را قبله گاه

می کنی پیدا به حرف و صوت دشمن بهر خود

هیچ کس انگشت بر حرف تو نتواند نهاد

کشف گردد بر تو صائب جمله اسرار جهان