جامه خاکستری از دوش گلخن می کشی

تا چو خار از هر سر دیوار گردن می کشی

رخت اگر با این گرانجانی به گلشن می کشی)

گاه بر بام و گهی خود را به روزن می کشی)

در پی عیسی عبث پا همچو سوزن می کشی)

نرگس این افتادگی از چشم روشن می کشی

از گریبان سرزند از هر چه دامن می کشی

وقت نازک شد اگر خود را به گلشن می کشی

گوهر خود را ز بی قدری به معدن می کشی