صد خم می داری و حسرت به مینا می کشی

پرده از آب گهر بر روی دریا می کشی

شبنم افسرده ما را به بالا می کشی

از لب منصور در مستی سخن وا می کشی

سرنمی پیچیم اگر بر دار ما را می کشی

این کمند عنبرینی را که در پا می کشی

آرزو قد می کشد چندان که بالا می کشی

شرم بادت، چون نفس پیش مسیحا می کشی؟