دل چسان غم های جانان را کند گردآوری؟

چون دل تنگی شود غم های عالم را محیط؟

یک سپر از عهد از عهده صد تیغ چون آید برون؟

غمزه بی پرواست در جمعیت دلها، مگر

گر صدف آغوش نگشاید درین دریای تلخ

نیست چون آغوش عاشق حسن را شیرازه ای

در کف اهل کرم گوهر نمی گیرد قرار

ناتوانان را حمایت می کند حفظ اله

بر گل بی خار جولان می کند در خارزار

چون تواند بست در بر روی بوی پیرهن؟

پای جوهربند نتواند بر این آیینه شد

در شکرخند آن لب نوخط ندارد اختیار

نیست پروا سیل بی زنهار را از کوچه بند

شهر نتواند حصاری ساخت مجنون مرا

ابر نتوانست پیچیدن عنان برق را

شد پریشانتر ز افسر مغز من، داغی کجاست

می توان تسخیر عالم کرد از کوچکدلی

کرد صائب آه رسوا داغ پنهان مرا