بوسه ای قیمت ازان لبها به صد جان کرده ای

گرد ننشیند به دامانت که چون سیل بهار

می دهند از پرفشانی خرمن گل را به باد

نور ایمان در لباس کفر جولان می کند

رو نگردانیده ای از خط و خال عنبرین

تا خط مشکین به دور عارضت صف بسته است

از کبودی نیل چشم زخم دارد پیکرت

تا به سیر گلستان آورده ای بی پرده روی

پاک گشته است از قبول نقش لوح ساده اش

از لطافت دست سیمینت نگارین گشته است

کرد اگر روشن جهان آب و گل را آفتاب

دعوی خون را به اشک شادی از دل شسته اند

گرچه ریحان خواب می آرد، تو از نیرنگ حسن