از ناله نسیمیش به بستان نرسیده

عشقی نفشرده است به سرپنجه دلش را

این جلوه فروشی، گل آن است که هرگز

رنگش نرسانده است پر و بال پریدن

از فیض نگهبانی شرم است که هرگز

دندان شکن خواهش ارباب هوس باش

ای آه زلیخا سر راهی به صبا گیر

زنهار به جیب کفن من بگذارید

در غنچگیش گوشه دستار رباید

صائب دو سه روزی بخور از طرف عذارش