ز شرم قد بلند تو آب گردد سر

در آن چمن که نهال تو جلوه گر گردد

ز بس خراب شد از جلوه تو، نزدیک است

بلند نام ز عشق است حسن هر جا هست

به خار و خس نتوان کشت شعله را، ترسم

ز طوق فاخته گردابها کند تصویر

در آن ریاض که صائب قلم به کف گیرد