ز آب گوهره ساحل به عمان می زند پهلو

که مصرع چون بلند افتد به دیوان می زند پهلو

که هر مویم به صد خواب پریشان می زند پهلو

که موج شوخ بر دریای عمان می زند پهلو

که از شوخی رگ خوابش به مژگان می زند پهلو

وگرنه تیغ او بر آب حیوان می زند پهلو

خم زلفی که بر خورشید تابان می زند پهلو

ز دل پهلو ندزدیدن به احسان می زند پهلو

که داغ عشق بر خورشید تابان می زند پهلو

که خون آنجا به نعمت های الوان می زند پهلو

کف خاکی که بر ملک سلیمان می زند پهلو

که حرف تلخ او بر شکرستان می زند پهلو