زهی ظلمت که با سرچشمه حیوان زند پهلو

که مصرع چون بلند افتاد با دیوان زند پهلو

که با دریای رحمت دیده گریان زند پهلو

که دل ناساز چون افتاد با پیکان زند پهلو

که خار این بیابان بر صف مژگان زند پهلو

وگرنه کشتیی دارم که بر طوفان زند پهلو

نهال قامت جانان به سروستان زند پهلو

که گردد توتیا چون شیشه با سندان زند پهلو

که دل سی پاره چون گردید بر قرآن زند پهلو