عشق سلطان و زمین میدان، فلک چوگان در او

عالم از حسن ازل یک چهره آراسته است

از سپهر سفله تشریف تن آسانی مخواه

گر به این عنوان کمان چرخ خواهد حلقه شد

بحر خونخواری است بی ساحل جهان آب و گل

بعد عمری آسان گر لقمه ای احسان کند

از گلستانی که من دارم امید برگ عیش

بر سر بازار آب زندگی آیینه ای است

نیست گر چرخ سدل خصم روشن گوهران

چون صدف هر سینه کز گرد علایق پاک شد

بحر را هر چند در درگاه چوب منع نیست

نیست صائب دل غمین از تنگی زندان جسم