جنگ باشد گوش و لب را بر سر گفتار او

بر زمین دامن کشد چون سرو خوش رفتار او

چشم قربانی شود از حیرت دیدار او

تشنه برگردد ز کوثر تشنه دیدار او

تشنه خون است از بس نرگس خونخوار او

هر که را افتد نظر بر نرگس بیمار او

بس که می گردد به رنگی هر زمان رخسار او

در دل دریا ز رشک لعل گوهربار او

نامه سربسته از شیرینی گفتار او

تا چه با چشم نظربازان کند رخسار او

ریشه در دل می دواند همچو مژگان خار او