به هر چه رنگ کنی می شود سفید آخر

به هر روش که فلک سیر می کند خوش باش

نگشته است ز کام جهان کسی سیراب

هر آنچه با تو نیاید به آن جهان صائب

نظر دلیر به رخسار آفتاب مکن

چو رشته تا نزنی دست در میان گهر

درین محیط اثر تا بود ز ناخن موج

بدار دست ز اصلاح دل چو شد بی درد

غبار غم ز دل خلق شستن آسان نیست

زمین قلمرو سیلاب حادثات بود

چه حاجت است به سربار، بار سنگین را؟

هر آن نفس که ز دل برنیاید از سر درد