خجل ز کوشش تدبیر بایدم بودن

شکست جوهر دل را زیاده می سازد

ز جستجو نشود جز غبار دل حاصل

زمان مهلت دور سپهر چندان نیست

به هیچ سلسله مجنون من نمی سازد

درین زمانه که کردار، محض گفتارست

به خامشی دهم الزام همنشینان را

به خواب غفلت اگر عمر بگذرد زان به

نشد گشاده دلی از نوای من، تا چند

ز آستان قناعت قدم برون ننهم

به پیش همچو خودی چون کمان نگردم خم

وصال را چه کنم با حجاب، کم داغی است

نشد ز بخت جوان چون گشایش صائب