حذر کن از عرق روی لاله رخساران

دو چشم شوخ تو با یکدگر نمی سازند

همیشه داغ دل دردمند من تازه است

مرا ز گریه چه حاصل، که چاک سینه ابر

عنان به طول امل می دهی، نمی دانی

ز همرهان گرانبار خود مشو غافل

گناه باده پرستان به توبه نزدیک است

به آب تیغ شود شسته عاقبت صائب