ز پای گل به صحرا خارخارم می کشد بیرون

که گر در سنگ باشم چون شرارم می کشد بیرون

که دیگر زین محیط بیکنارم می کشد بیرون؟

که با مژگان ز پای سعی، خارم می کشد بیرون

که گر در باده افتم، هوشیارم می کشد بیرون

همان از خود کمند زلف یارم می کشد بیرون

سبکدستی که خشک از جویبارم می کشد بیرون

ستمکاری است کز آغوش یارم می کشد بیرون

ز مغز خاک آخر نوبهارم می کشد بیرون