کدامین دانه را دیدی ز خود دام آورد بیرون؟

ز ظلمت اختر پروانه را شام آورد بیرون

که نتواند شکر تلخی ز بادام آورد بیرون

که موم از چرب نرمی از نگین نام آورد بیرون

ز کوه قاف عنقا را به ابرام آورد بیرون

مرا هر کس که از فکر سرانجام آورد بیرون

که از بی تابیم وقت است پر دام آورد بیرون

زبان تیغ را سیرابی از کام آورد بیرون

مگر پیر مغان سر از خام جام آورد بیرون