گره به رشته ز پیوند سوزن است مرا

درین ستمکده حال فلاخن است مرا

چو گل همیشه گریبان به دامن است مرا

نظر ز خانه رنگین به روزن است مرا

اگر چه چشم عزیزست، دشمن است مرا

کمر به رشته زنار بستن است مرا

که داغ باده، گل جیب و دامن است مرا

که از ذخیره خود، خانه روشن است مرا

که چرب نرمی احباب، روغن است مرا

که دست و ساعد شاهان نشیمن است مرا

کمند گردنش از خود گسستن است مرا

که دست سرو چمن طوق گردن است مرا

وگرنه سینه پر داغ گلشن است مرا

نظر به رخنه دیوار گلشن است مرا