ز خاک کوی تو پرواز مشکل است مرا

به صد امید به نخل تو کرده ام پیوند

هزار پله سبکبارتر بود قارون

عجب که پای ترا در نگار نگذارد

شود ز آیه رحمت گناهکار دلیر

مکش ز دست من آن ساعد نگارین را

ز نام من، به غلط هم دهن نسازد تلخ

پرست چون جرس از ناله ام بیابان ها

همان که نقش مرا می زند به تیر از دور

گهر به گرد یتیمی نمی رسد صائب