عاقبت این مرغ وحشی زین قفس خواهد شدن

پرتو خورشید را زنجیر کردن مشکل است

چون گل این هنگامه خوبی که بر خود چیده ای

از فغان دردمندان بیضه فولاد تو

تیغ بی رحمی خط سبز از میان خواهد کشید

این لب شیرین که می داری دریغ از طوطیان

این گل رویی که می گردد ز شبنم داغدار

زهر در پیمانه لعل تو خواهد کرد خط

همچو بار طرح، آخر ساعد سیمین تو

آن لب میگون که آب خضر از وی می چکد

در خزان ناامیدی ها دل سنگین تو