استخوان من اگر رزق هما خواهد شدن

تا قیامت دل نخواهد ماند در زندان جسم

جان ز لعل یار هیهات است برگردد به جسم

یوسف ز ترک هوای نفس ملک مصر یافت

هر که را باشد عقیق صبر در زیر زبان

دانه گر در خوشگی بال و پر خود بشکند

گر نبندد در به روی تنگدستان خوشترست

می کند زخم نمایان بلبلان را در قفس

چشم خود را هر که پیش از کوچ ندهد گوشمال

می شود مال بخیلان باد دستان را نصیب

بی نیازی لازم افتاده است صائب عشق را