نیست آسان خون نعمت های الوان ریختن

سالها گل در گریبان ریختی چون نوبهار

چشمه خورشید را شبنم نیندازد ز جوش

تلخی منت حلاوت می برد از شهد جان

با سبکروحان به سر بر، تا توانی همچو گل

می تواند بلبل ما از غبار بال و پر

بر سر شورست اشکم، نوح تردستی کجاست

آنقدر موج حلاوت زد دهان او که مور

حسن را صائب گزیر از دودمان زلف نیست