اول ما نیستی و آخر ما نیستی است

دست از دنیا و مافی ها به جز می شسته ایم

حالت پوشیده احباب در بزم حضور

از سبب مگذر که پر گوهر نمی گردد صدف

هر که بست از گفتگو لب، نیست بی کیفیتی

پوست زندان است بر هر کس که دارد جوهری

پیش اهل حال صائب محشر آماده ای است

چون صدف دارد خمش در خوشابی در میان

زود بر هم می خورد هنگامه حسن و عشق را

برنمی آرد نفس نشمرده چون صبح از جگر

هست در موی کمر تنها بتان را پیچ و تاب

نیست در وحدت سرای آفرینش ذره ای

از هوای گوهر یکتای آن بحر محیط

دیده روشندلان بی پرده می بیند لقا

در حقیقت مو نمی گنجد میان حسن و عشق

دوستان از بی دماغی خون هم را می خورند

گر عزیزان لعل و گوهر قیمت یوسف دهند