ای فدای چشم مخمور تو خواب عاشقان

گر به بیداری غرور حسن مانع می شود

پیش ازان دست گل شبنم فرو ریزد به خاک

شست خورشید قیامت دامن از خون شفق

گردن ما در کمند پیچ و تاب عقل نیست

حسن لیلی در رخ مجنون تماشاکردنی است

از حجاب غنچه بلبل سر به زیر پر کشید

سبحه ریگ روان سررشته را گم کرده است

اعتمادی نیست بر جمعیت برگ خزان

تیغ یار از خون ما زنجیر جوهر پاره کرد

گر هوای سیر گردون هست در خاطر ترا